André MESSELIS

overleden op z’n 91ste geboortedag

 

 

Nog steeds monter en lucide, zo omschreef ik André Messelis een jaar geleden toen hij veertien dagen na zijn streekgenoot en gewezen ploegmaat Gilbert Desmet  tot ‘de club van 90-jarigen’ was toegetreden.

Covid-19 had hem enkel parten gespeeld inzake bewegingsvrijheid en bezoekjes aan zijn vertrouwde tearoom. 

De jongste weken was zijn gezondheidstoestand fel verachterd en vannacht overleed hij op zijn 91ste geboortedag. 

 

Het epitheton “dwangarbeider van de weg“ was op weinigen meer van toepassing dan op Hoogledenaar André Messelis, die onder-betaald zowel tijdens de winter als in de zomer druk in de weer was en als dertiger zijn mooiste jaren beleefde bij Groene Leeuw. 

In 1956 kwam hij tijdens Nokere Koerse zwaar ten val waarbij een ruggenwervel werd ingedeukt, waar men pas weken later achter kwam wat het nog erger maakte zodat de naweeën jàren aansleepten. 

 

ANDRE GEDIJDE IN DE VUELTA

In de Vuelta a España van 1961, waarin hij het jaar voordien 11de was geworden, reed hij de koers van zijn leven. Hij nam in Madrid op de 10de dag de leiding over van zijn kompaan Marcel Seynaeve. De amarillo-leiderstrui bleef vier dagen in zijn bezit tot hij in de koninginnenrit naar Bilbao bezweek onder een ruime Spaanse coalitie ten voordele van de 21-jarige runner up Angelino Soler. 

- “Op de Puerto de Urkiola kon ik het tijdsverlies tot één minuut beperken”, herinnert André zich, “maar in de afzink op barslechte wegen reed ik lek en brak het voorwiel. De Spanjaarden staken een versnelling bij en dat kostte mij vele minuten die mij verdreven naar een nog altijd fraaie twaalfde eindplaats. Doordat ik in negen ritten bij de eerste tien eindigde, werd ik vierde in de puntenstand.”

 

LEVENSBEDREIGEND ONDERKOELD IN HARELBEKE

Met de E3 Harelbeke behaalde André Messelis in 1962 zijn mooiste van globaal 22overwinningen. In Siberisch voorjaarsweer met sneeuw voerde hij de forcing vanaf Brakel met Romain Van Wynsberghe als enige gezèl, die hij op de Kluisberg achterliet om solo met anderhalve minuut voorsprong te arriveren in Harelbeke, waar men de wegen sneeuwvrij had moeten maken.

- “Men had uren nodig om mij te ontdooien maar dat nare gevoel werd ruim overstegen door de roes van mijn mooiste overwinning. Toch bleef die onderkoeling langdurig in mijn lijf hangen. Op het laatst van datzelfde seizoen won ik niettemin ook de Tour de Nord en het kampioenschap van Vlaanderen in het nabije Koolskamp.”

 

SMAAKMAKER VAN MEERDERE BK’S

Persoonlijk herinner ik mij André Messelis ook als de vrijbuiter die in een vijftal kampioenschappen van België een ontsnapping van lange duur opzette en in de finale tweemaal leek te overleven.

- “In Vielsalm 1964, waar Ward Sels won, was ik er in het gezelschap van Willy Monty kort bij. Ik reed evenwel lek. De eenzame Willy werd op minder dan tien kilometer overstoken door elf achtervolgers bij wie ik nog had kunnen aanpikken voor de 9de plaats. Zonder die lekke band waren ze nog niet klaar met mij. 

“In Waregem twee jaar later was ik er nòg dichter bij. Daar werd ik pas op één kilometer van de finish teruggepakt en overstoken door de eerste achtervolgers, van wie Guido Reybrouck zich de snelste toonde.”

- “Het was mooi en het werd zelfs heldhaftig genoemd maar het loonde niet. Ik deed het ook niet om van mij te doen spreken, wel omdat het de enige manier was om voor de titel en de trui in aanmerking te komen.”

 

OOK VELDRIJDER!

André Messelis leidde als coureur een dubbelleven: veldrijder in de winter, wegrenner in de zomer. 

- “Crossen heb ik altijd graag gedaan”, benadrukt André. “Het legde mij geen windeieren maar leverde mij zelfs één selectie op voor het wereldkampioenschap. Dat was in Zürich 1967, waar Renato Longo zijn vijfde regenboogtrui veroverde en ik twee dagen na mijn 36ste verjaardag veertiende werd.”

 

André Messelis werd als veldrijder overtroffen door zijn inmiddels ook al 64-jarige zoon Ivan die zowel bij de nieuwelingen (1975), de junioren (1977) als de liefhebbers (1984 en 1985) kampioen van België werd maar niet bij de beroepsrenners, waar hij het vooral door toedoen van Roland Liboton met vijf tweede en tweede derde plaatsen moest stellen. Hij werd ook tweemaal vice-wereldkampioen (als militair in Kemmel 1978 en als liefhebber in Lembeek 1986).  

Ivan won ruim 200 veldritten met drie Noordzeecrossen van Middelkerke (1983, 1984 en 1986) en de Super Prestige - manche van Zillebeke (1986) als kroonzeges.  

De koersdynastie-Messelis wordt in stand gehouden door Ivans dochter Charlotte die samen is met Johan Jakobs (telg van een Belgische vader en een Zwitserse moeder), die als oorspronkelijke veldrijder nu bij Movistar voltijds wegrenner is geworden. Stamvader André aanzag het met pretoogjes.