Le Samyn, genoemd naar zijn eerste winnaar 

die al in 1969 verongelukte

 

Naamgever José was 

een oerdegelijke coureur  

Ach, José Samyn, de Noord-Fransman die nu bijna 76 jaar zou zijn maar er slechts 23 werd omdat hij op 25 augustus 1969 tijdens een criterium in Zingem door een onverhoeds overstekende toeschouwer ten val werd gebracht. José werd met een ernstig hersenletsel opgeraapt, belandde in een diepe coma en overleed vijf dagen later in het Academisch Ziekenhuis van Gent.

José Samyn was geen topper maar een oerdegelijke coureur, een allrounder op de tweede rij. Hij kwam vooral in de belangstelling als de lachende tweede na Rik Van Looy in La Flèche Wallonne 1968. De zondag daarop werd hij 14de in Liège-Bastogne-Liège. Het jaar voordien had hij gewonnen in Denain et surtout une étape (Briançon-Digne) in zijn eerste Tour, waarin hij uitkwam op de 17de eindplaats op een klein halfuur van Roger Pingeon. In de herfst werd hij na (jawel) Rik Van Looy en Barry Hoban derde in Paris-Tours. In 1968 kwam daar een dagzege in Paris-Nice bij en winst in Fayt-le-Franc, toen nog een satellietkoers eind juni waarvan hij met zijn (Pelforth-Sauvage) kompaan Bernard Guyot een koppeltijdrit maakte waarbij zij aan een moyenne van bijna 40 km./u. ruim 11 minuten wegreden van de andere deelnemers. José woonde in Quiévrechain (op 11 km. van Fayt-le-Franc) en mocht als regional de la course op het podium de honneurs waarnemen. Dat jaar won hij ook in Dunkerque en in Wingene.

In het fatale 1969 werd hij, in de kleuren van Bic, nog 17de in Milano-Sanremo, 13de in La Flèche Wallonne en won hij de Tour de l’Oise.

Het moet zijn dat de persoon van José Samyn nogal beklijvend was want reeds een jaar na zijn dood werd zijn eerste Memorial in het leven geroepen en ruim een halve eeuw later is hij dus al aan de 54ste editie toe, zij het op wisselende locaties (thans start in Quaregnon en finish in Dour). Dat het de jongste jaren de Waalse openingskoers is (209 km., waarop 1541 hoogtemeters), doet er ook geen kwaad aan.

Le Samyn gaat prat op een fraaie erelijst waarop vooral prijken: Marc Demeyer (1972), André Dierickx (1974), Dirk Baert (1976), Herman Vanspringel (1978), Pol Verschuere (1981), Claude Criquielion (1987), Robbie McEwen (2004), Philippe Gilbert (2008), Wouter Weylandt (2009), Atnaud Démare (2012), Niki Terpstra (2016 & 2018), Tim Merlier (2021), …

Johan Capiot is de recordwinnaar (1992, 1994, 1995). Het zou mooi zijn indien zijn zoon Amaury, die (7de in Kuurne) aardig op dreef is, hem exact 30 jaar later een eerste keer opvolgt.

Wat José Samyn betreft, is er nog dit: hij behoort, net als Jean-Pierre Monseré komende zondag, tot de happy few die een rememberance race toebedeeld kregen.