Behalve Axel Merckx waren/zijn er ook 

Michel, Willy en Rik

In de krant van “de koers is van ons” wordt Axel Merckx héél terecht opgevoerd als hofleverancier van nieuwe contractrenners. Correctie: het moet zijn “een” in plaats van “dé” hofleverancier want Axel was niet de enige die voor verse aanvoer zorgde. Dat deden ook Michel Pollentier (met de Lombarden), Willy Van Keirsbulck (met Beveren 2000) en Rik Devoogdt (een echelon jonger). Merckx is wel de enige die dat op professionele basis realiseerde én realiseert, hij beschikt bovendien over de meeste middelen en dat leverde in tien campagnes zo’n 35 kant-en-klare contractrenners op.

Alle vier hebben er, elk op hun manier, voor gezorgd dat hun discipelen konden ontwikkelen tot de professionele coureurs die zij zo graag wilden zijn.

Michel en Willy, die het niet bepaald met mekaar konden vinden, leverden er elk zo’n … vijftig (!) af. 

De bejaarde maar nog immer kwieke Willy heeft er een punt achter gezet.

Tjelle zet dat (met Wim Feys als voornaamse sidekick) nog verder met Mauri Vansevenant als meest recente vrucht (en wat voor één!).

Van Rik, die slechts half zo langdurig bezig is, vermoedde ik de helft maar bij nader inzien blijken het òòk minstens ... vijftig!

Deze gelegenheid wil ik toch ook benutten om Axel, “de zoon van God”, nog eens te huldigen. Zijn palmares mag dan slechts een flinterdunne copy paste zijn van die van zijn illustere papa Eddy, maar Axel haalde er op zijn manier, met beduidend minder talent, het maximum uit met deze highlights: vierde in het wereldkampioenschap in Lugano 1996 (waar zijn kopman Johan Museeuw won!), tiende in de Tour 1998, een dagzege in de Giro 2000, kampioen van België (vòòr ... Frank Vandenbroucke) in Rochefort 2000 en bovenal een bronzen medaille in de Olympische wegrit van Athene 2004, waarmee hij zijn papa de loef afstak want die bleef in de editie van Tokio 1964 steken op de elfde plaats. Het bizarre is dat Axel met dat “niet weinige” meer maandgeld opstreek dan zijn vader die àlles won wat er te winnen viel. 

Axel onderscheidt zich in nòg meer van Eddy: hij koos ook na zijn aktieve carrière voor de luwte en emigreerde met zijn Canadese echtgenote ex-atlete Jodi Cross naar haar thuisland. Die Nieuwe Wereld werd ook de uitvalsbasis voor zijn tweede beroepsleven als ploegleider van Trek-Livestrong (2009-2011), Bontrager (2012 & 2013), Bissell Development (2014), Axeon (2015) en nu Axeon Hagens Berman.

Axels levensgeluk wordt momenteel helaas zwaar op de proef gesteld door de gezondheidstoestand van zijn jongste dochter Athina (14), die voor een tumor in een knie een langdurige chemotherapie (78 behandelingen) moet ondergaan.