Michael STEYAERT 

de Rotterdamse suprise du chef

Michael Steyaert wint, met de anderhalf jaar jongere Nederlander Alexander Konijn als sidekick, de toekomstzesdaagse van Rotterdam. 

Foto Marc VAN HECKE

Geef toe: het klonk bijna als een grap want het was nog maar Michiels vijfde zesdaagse nadat hij in Gent en in Londen met de piepjonge Siebe Deweirdt telkens uitkwam op een niet bepaald overrompelende zesde plaats.

“Ik schrok mij zelf een hoedje”, geeft Michael ootmoedig toe. “Het was géén aangekondigde kroniek want wij begonnen aan de finale als zevende met minus één ronde op vijf duo’s en de Duitsers die er tussen hingen. Wij waren dus aan een heikele inhaalrace toe. De omstandigheden zaten ons helemaal mee maar we hebben ze afgedwongen. De top vijf was onze realistische doelstelling. Eerst geraakten we niet weg maar tenslotte toch in het kielzog van de Duitsers die blokkeerden en die we dus als springplank naar een winstronde konden aanwenden. Met nog een gewonnen spurt daarbovenop kwamen we én bleven we onverhoopt aan de leiding.”

Michael Steyaert gaat er, na zijn onverwacht hoogstandje, niet van uit dat de wielerwereld nu aan zijn voeten ligt, verre van zelfs.

“Ik betwijfel sterk of ik voor de beroepscategorie in aanmerking kom”, verrast de in april 22-jarige Zomergemnaar. “Bij de nieuwelingen was uitrijden mijn hoogste goed. Pas als tweedejaarsjunior kwam ik boven het maaiveld uit met vooral een vijfde plaats in de Johan Museeuw Classic. Tijdens de voorafgaande winter had ik mij onderscheiden in de Blaarmeersen en dat leverde een deelname aan het voorprogramma van de Gentse zesdaagse op. Daar werden, met dank aan Jürgen Foré, de kiemen gelegd van wat mij de vorige dagen te beurt is gevallen. Ondertussen was ik in Gent begonnen aan universitaire studies voor burgerlijk ingenieur - opleiding computerwetenschappen. Inmiddels ben ik mijn master aan het afronden en met die kostbare kwalificatie zou ik graag iets doen wat affiniteit heeft met het wielrennen.”

Zijn triomf in Rotterdam leverde (nog) geen stek op bij Sport Vlaanderen - Baloise en Michael ziet dat ook niet gauw gebeuren. Hij nam al eerder zijn voorzorgen en komt in 2020 uit voor Decock - Van Eyck - Devos - Capoen om als wegrenner mooie stappen te zetten.

“De vorige jaren lukte dat niet”, memoreert Michael. “In 2018 was er een dubbele sleutelbeenbreuk. Vorig jaar rekende ik, na mijn eerste master, op een betere zomer tot ik tijdens de Ronde van Vlaams-Brabant een zware zonneslag opliep. Die zinderde zolang na dat er zelfs in de herfst nog maar weinig kon van bakken." 

In 2020 wil hij het anders en misschien serveert hij ook als wegrenner een "Rotterdamse" suprise du chef.