Jarne JONCKHEERE: 

combattieve specialist

van kampioenschappen

Het prille begin verliep, elf dagen vòòr zijn 12de verjaardag, niet al te best Jaren, die - bij ogen sluiten - er hetzelfde herkenare dialect op nahoudt als zijn illustere vroegere dorpsgenoot Kevin De Bruyne. In zijn àlleréérste koers in Hamme kwam hij nogal zwaar ten val maar hetbracht hem niet van zijn stuk want twee dagen later werd hij in Ursel (na Yoran Van Gucht) tweede in het Oost-Vlaams kampioenschap tijdrijden en op 1 mei 2016 behaalde hij zowaar zijn eerste overwinning in eigen Drongen.

De toon was gezet voor een mooi en duurzaam verhaal. Winnen deed hij niet meer, al wilde hij dat vooral graag in Diksmuide (waar zijn opa woont). Hij werd eveneens de Oost-Vlaamse vice-kampioen op de weg en ook in de Vlaamse (zesde in de tijdrit en vijfde in de wegrit) liet hij zich gelden maar minder in de Belgische (12de in de tijdrit en 37ste in de wegrit). Bij de 13-jarigen maakte hij een pijnlijke beginnersfout. Hij was té zeker van een tweede sant in eigen Drongen maar de klaarkijkende Dario Van der Heyden rehabiliteerde de voortvarende verder. Dat maakte hij tijdens de twee aansluitende weekends goed met overwinningen in Waregem en Watervliet. Half juli zou hij ook nog in Ramskapelle (Nieuwpoort) winnen maar de mooiste hield hij voor het laatst. In Hamme soleerde hij vanaf het begin tot het einde om met ruim een minuut voorsprong de finish te overschrijden. Onderwijl had hij het minder goed gedaan in het Vlaamse en de Belgische kampioenschappen (niettemin zevende in de tijdrit).

Bij de 14-jarigen realiseerde hij zijn beste campagne als aspirant. Hij won vaker dan tijdens de twee vorige jaren samen. In de kampioenschappen nam hij de draad terug op met een verrassende overwinning op Yoran in het Oost-Vlaams kampioenschap tijdrijden, een titel die hij via een derde plaats (nà Xander Verhagen en Yoran Van Gucht) met verve uitdroeg op het Belgische. In de wegkampioenschappen verging het hem een stuk minder met vooral un jour sans in Quaregnon. Ook niet te veronachtzamen: zijn vierde plaats in le mini Paris-Roubaix.

Een mooie winter aan de Blaarmeersen leidde zijn tijd als nieuweling in maar op de weg was het kaas met gaten en amper één uitslag per maand en op de valreep een symbolische overwinning in Ottergem. 

“Na mijn drukke winter in de Blaarmeersen was mijn basis te gering om ook op de weg toe te slaan”, geeft Jarne ootmoedig toe. “En wanneer ik mij goed voelde, gaf ik het volle pond, waarna ik veel recuperatietijd nodig had. Het is mij een wijze les geweest.”

Er was bovenal zijn knalprestatie in BK in Lendelede, waar hij met Xander Verhagen al na drie omlopen een duovlucht opzette die pas in de slotronde ongedaan werd gemaakt. 

“Ontegensprekelijk mijn mooiste moment van 2019 en misschien zelfs mijn strafste prestatie van alle jaren dat ik koers”, verrast Jarne. 

Het viel hem te beurt in die periode dat Kenny Terweduwe zich over hem begon te ontfermen en wat hem biedt, zoals ook voor Siebe Deweirdt, een aanzienlijke en gepersonaliseerde meerwaarde biedt om als tweedejaarsnieuweling te gedijen in de kleuren van C.T. Glabbeek in de plaats van die van zijn moederclub V.C. Deinze. 

Na een zevende plaats in de achtervolging, een tweede in de puntenrit, een vierde in de 500 meter, een zesde in de keirin en een tiende in de scratch wil hij, met steeds Yorick Slaets aan zijn zijde, de madison winnen. Dat zou helemaal de toon zetten voor het wegseizoen waarin hij hoopt te bevestigen in de kampioenschappen en een rol van betekenis spelen in de interclubs alsook in de manches van de Topcompetitie, die beter Interprovincie zou heten. In dat geval kan ook voor hem de nationale selectie niet vèr weg zijn.