Aaron DOCKX

een zoveelste parel aan de Vlaamse wielerkroon met mutiple choice

 

Het was behoorlijk stil geworden rond neo-junior Aaron Dockx, die in oktober 2020 in Affligem van de nieuwelingen afscheid had genomen met de Belgische titel in Affligem, waar Tyson Borremans voortvarend juichte en Vlad Van Mechelen derde werd. Aaron was daar slechts toevallig aanwezig omdat de veldrit in Gieten (Ned.) voor zijn categorie coronamatig afgeblazen werd.

Aaron DOCKX (rechts) aan de slag als wegrenner in Dikkebus 2020,
waar hij met ruime voorsprong zou winnen.

De overgang naar de junioren liep minder levendig dan Aaron zich had voorgesteld. Door corona kon hij zich in het veld slechts één keer laten gelden: op het Ruddervoordse podium wurmde hij zich tussen de tweedejaars Jente Michels en Jelle Harteel en hield er dus op zijn beurt de buitenlanders achter zich. En dàt wàs het voor wat betrof de pikdonkere winter van 2020-2021.

Uitgerust voor het wegseizoen, denk je dan maar ook in die kabel kwam een Covid-19 kink: die zijn optredens op de weg sterk reduceerde zijn maar net voldoende om zich te bewijzen met een vooral een vierde plaats in Herbeumont, een mooie verkenning van de Ain Bugey Valromey Tour (Fr.) en van Paris-Roubaix.  

Hij begon alvast niet afgepeigerd aan de winter van 2020-2021, die hij (°28 juni 2004) volledig als 17-jarige zal doormaken. Het leverde winst op in Beringen, Bredene, Oudenaarde en tweede plaatsen (telkens na de Nederlander David Haverdings) in Ruddervoorde en Zonhoven. 

Eén en ander promoveerde hem tot de Vlaamse spits in het EK op de Vuil Afvoer Maatschappij - berg in Wijster (Drenthe). Aaron wist dat hij daar vooral zou te maken met David Haverdings die tuk was op een sant in eigen land. In de onderlinge confrontaties stond het 2-0 in zijn voordeel. Aaron wist waaraan dat lag: het was hem opgevallen dat David telkens beter werd naarmate de cross vorderde en dus moest hij deze diesel verrassen met een blitzoffensief. Hij koos meteen voor de aanval, wars van schrik om zichzelf voorbij te rennen. De omloop maakte dat voor hem mogelijk, zo leerde zijn verkenning. Het was een gedurfde onderneming maar de vorm van de dag was een dierbare bondgenoot. Bovendien kreeg zijn Nederlandse opponent te maken met de stress van de favoriet. Aaron telde halfcross een halve minuut voorsprong die hij op twee ronden van het einde verdubbelde en waarvan hij tenslotte driekwart minuut overhield. Zijn winter kan nu al niet meer stuk en alles wat erbijkomt zal als boni worden ingeschreven, al zal hij er toch alles aan doen om op zondag 30 januari in Fayetteville (V.St.) de regenboogtrui aan zijn collectie toe te voegen.

Zelfs dan zal Aaron (nog) niet voor één koersgat te vangen zijn en zal hij ook zijn … weg vooortzetten maar het veldrijden ligt op dit moment in de pole position. Thibau Nys heeft inmiddels aangetoond dat het één het ander niet hoeft uit te sluiten.

“De Europese trui over de schouders worden getrokken en de Brabançonne mogen aanhoren, het doet wat met een jonge mens”, bevestigt Aaron. 

Uiteraard is Aaron een adept van de dynastie-Dockx, net als zijn papa Mike, zijn oom Kurt en zijn neef Gert. Zij sturen hem bij met gericht trainen en bovenal met specifieke stabilisatieoefeningen. Van deze mooie koersfamilie hoopt Aaron de meest duurzame te worden.

Aaron woont in Rijkevorsel, waar ze een halve eeuw geleden een andere local hero koesterden: kosterszoon Jos Abelshausen, een veelwinnaar bij de jeugd: 70 keer als junior (tweede na Rik Van Linden in het BK van 1967 en derde in dat van 1968), 42 als liefhebber (met Gent-Wevelgem 1969 als kroonzege). Als contractrenner loste hij de verwachtigen niet helemaal in, al behaalde hij toch 27 overwinningen (vooral in het kermiscircuit) en werd vooral tweemaal op een rij vijfde in de Omloop ‘Het Volk’. Hij stopte al op zijn 27ste om in het onderwijs een mooie loopbaan uit te bouwen en zelfs schooldirecteur te worden. De reus op lemen voeten overleed, na een hobbelig leven, al eind april 2017, hij moest nog 68 jaar worden. Zo zie je maar hoe futiel het is om een jonge ster in het wielrennen te zijn en hoe moeilijk om duurzaam te zijn in de beroepscategorie.

Aaron, die ook een meer dan behoorlijke student is, zal het, mede dank zij zijn entourage, in zich hebben opgenomen.

In café ‘Williams Place’ te Rijkevorsel was het zondagavond opnieuw top of the bill en het zal wel lang niet de laatste keer geweest zijn.