Niels DRIESEN was een waardige drager van de Belgische driekleur

 

Evenzeer als bij de nieuwelingen beschikt Acrog-Tormans over een ruime kern junioren die van de beteren uit het bouwjaar 2004 enkel Victor Hannes en Kenay De Moyer overhield. 

Milan De Ceuster, Niel Meulemans, Sente Sentjens, Gibbe Staes, Liam Van Bylen, Yarno Van Herck, … snellen ter hulp evenals Niels Driesen, de verrassende kampioen der tweedejaarsnieuwelingen.   

 

Niels is de zoon van Tony (°1971), een late roeping ook wat in zijn mars had (vooral in de lente van 1995: 6de in de Zesbergenprijs, 10de in de Ronde van Vlaanderen, 6de in de Omloop van Henegouwen) tot hij bij een zware val het bekken brak en daar niet optimaal van herstelde.  

 

Niels was bij de 12-jarigen met Corentin Delhaye, Chepe Flussie, Liam Van Bylen en Lars Vanden Heede absolute top met acht overwinningen en de beide Limburgse titels. Als 13-jarige ondermijnde een groeispurt zijn prestatievermogen. Op zijn enige overwinning moest hij tot 2 september 2017 (Herselt) wachten. In de beide Limburgse kampioenschappen mocht hij het podium op met Sente Sentjens, wat hij als 14-jarige herhaalde maar ook dan van overwinningen verstoken bleef.

 

Niels hield het als eerstejaarsnieuweling bij een bescheiden verkenning en afgelopen seizoen sloeg het embargo van het Limburgs kmapioenschap opnieuw toe, al was het in Kerniel niet Sentjens maar wel Jarno Widar die hem van de titel en trui hield.

Ook in deze bleek een minder generale repetitie de voorbode van een perfecte opvoering. Niels kon zich in Roosdaal-Pamel met Liam Coninckx en Victor Vaneeckhoutte uit de voeten maken voor topfavoriet Steffen De Schuyteneer. Niels bleef zijn twee gezellen voor op de hellende aankomst. Zijn vorige overwinning dateerde al van 2 september 2017, al zal de collectieve winst in het BK ploegentijdrit in Borlo (aan de zijde van Milan De Ceuster, Sente Sentjens, Gibbe Staes, Liam Van Bylen en Yarno Van Herck) hem een respectabel aantal regionale successen waard zijn.

 

Niels toonde zich een waardige drager van de nationale driekleur maar een notoire winnaar werd hij er niet door. Zijn dichte ereplaatsen in de West-Vlaanderen Tour (2de na de kwieke Nederlander Julien Vergouw), in de Ardennenkoers van Couvin (2de na Steffen De Schuyteneer), in de Tour de la Basse-Meuse (3de na Sente Sentjens en de Nederlander Sjors Lugthart), in de Tour de la Pévèle (Fr., 6de) maakten veel goed.

Op de valreep kon hij toch nog eens winnen: de niet te geringschatten regionale koers in het verre Orroir op de Mont de l’Enclus, waarop hij zich in zijn element voelde op een parcours dat sterk geleek op dat van Pamel.

Eén en ander geeft vertrouwen geven voor de moeilijke overstap naar de junioren en op trajecten als Roosdaal-Pamel en Orroir almaar meer te betekenen voor zichzelf én voor Acrog-Tormans.