Nolan HUYSMANS: 2020 én 2021 waren om snel te vergeten  

Nolan Huysmans is dé primus inter pares der aspiranten van het bouwjaar 2006. Als 12-jarige won hij àl zijn koersen (waarbij de Vlaams-Brabantse, de Vlaamse en de beide Belgische titels). Als 13-jarige kon hij dat ei zo na herhalen, enkel de Ramselse manche van de Antwerp Tour ontglipte hem aan Milan De Winter maar belangrijker was dat hij zijn vier titels verlengde. 

'Kloek' mag je Nolan HUYSMANS best noemen. Aan zijn BMI van bijna 23 en zijn vet% van bijna 10 wenst hij voorlopig niet te sleutelen, tenzij nauwlettender toezien op zijn voedingsgewoonten dan tijdens de twee voorbije coronaseizoenen. 

Als 14-jarige werd het veel minder en dat was vooral te wijten aan Covid-19 dat het seizoen drastisch beknotte, sneu voor een competitiebeest als Nolan. Goed dat hij zich tijdens de donkere maanden van 2019-2020 niet gespaard had: hij reed zowel het BK veldrijden (11de) als het BK omnium (5de). Dat had hij tenminste al gehad want het wegseizoen 2020 begon coronagewijs pas halfweg juli. Hij leek aan een volgende overwalk bezig tot hij in Wielsbeke, gehinderd door een andere renner, op de derde plaats bleef steken. Begin oktober won hij in Bellegem zodat hij met een zes op zevenzijn titel mocht verdedigen in het verlate BK in Frasnes-lez-Anvaing, waar hij met onder anderen Cedric Keppens ten val kwam waarbij een een dijspier geraakt werd zodat hij in de spurt geen volle kracht kon zetten en net naast het podium belandde.

2020 werd dus hoegenaamd géén hoerajaar (zoals 2018 en 2019) en 2021 werd nauwelijks anders met dezelfde tendenzen met de verlate opstart die Nolan niet bevoordeelde. Zijn eerste koersen gingen in tegenslag op. Zijn openingszege in een wegrit (Beernem) liet tot de laatste dag van juli op zich wachten. Die viel hem te beurt een week na het mislopen BK in Roosdaal-Pamel, waar hij op zijn ideaal parcours (opgelijst met een oplopende aankomststrook) moeilijk kon geklopt worden en er ook alles aan deed opdat het niet zou gebeuren tot zijn derailleur in de slotronde door een andere renner aangetikt werd en dat bekocht Nolan aan de finish, waar Nio Vandevorst, Xander Scheldeman, Juan Lemestrez en Jarne Van Dyck hem vòòrbleven.

Hij was dus enorm tuk op revanche en die kwam er vanaf de Vlaamse-Brabantse dubbel in het ‘open’ kampioenschap in Linter, waar hij evenwel (na Cedric Keppens en Yoren Vanhoudt) ‘slechts’ derde werd. Toch was het de aanzet van een veel betere augustus. Na regionale overwinningen in Erondegem en Temse werd hij in Herman Vanspringels Diamond in Vorselaar enkel door zijn kompaan (aanstaande zegekoning) Steffen De Schuyteneer voorafgegaan. In de West-Vlaanderen Tour (uiteindelijk 7de) won hij de manche in Rekkem.

Ook titelgewijs zette hij nog wat recht met de Vlaamse titel in Laarne, waar hij Wout Hemeryck én Cedric Keppens naar de ondergeschikte podiumplaatsen verwees. Het eindpodium van de Vermarc-tweedaagse was een mooie afsluiter, die vervroegd werd door een virale infectie waarvan ook de hartspier last ondervond. 

Toch moet ik ook wat kritisch zijn ten opzichte van een talent als Nolan. Ik riskeer het zelfs om hem een onvoldoende te geven in het tijdrijden en op de hoogtemeters. Zijn deelname aan het BK in Koksijde was een last minute. Hij werd er niettemin tweede eerstejaars maar wel met driekwart minuut meer dan Jasper Schoofs en dat is teveel voor iemand van zijn kaliber. Herbeumont werd een afknapper. Daar werd het hem meteen duidelijk dat hij die dag niet goed genoeg was om met de besten te wedijveren. Couvin liet hij links liggen om in Affligem Vlaams-Brabants baankampioen te worden na een fraai duel met tweedejaars Stan (broer van Tuur) Dens. 

Nolan Huysmans belooft als tweedejaars meer en beter in 2022. Hij hoopt op een compleet seizoen waarin hij op alle grote afspraken wil focussen met als streefdoel om, zoals bij de aspiranten, (één van) de beste(n) van het bouwjaar 2006 te zijn.