Wat is er aan de hand met Mark PADUN?

Mark Padun weet zijn wingebied te ‘kiezen’. Na Innsbruck (Tour of the Alps 2018) en de Tre Cime di Lavaredo (Adriatica Ionica 2019) haalde hij tijdens het afsluitende weekeinde van het Critérium du Dauphiné zijn slag thuis op Pla d’Adet (zaterdag) en Joux-Plane (zondag), opgelijst met de bergprijs.

En daarna was het voorlopig over want voor de Tour werd hij tegen alle logica in niet geselecteerd, wel voor de Vuelta waarin hij slechts een schim was van datgene wat men hem mocht verwacht worden: een 17de plaats was zijn minst slechte daguitslag en in de eindstand werd hij pas op de 59ste plaats teruggevonden. Niemand die er wat van merkte. 

Daarna deed hij niets anders dan opgeven, zelfs in de erg bescheiden Cro Race. En oh ja, hij voltooide nog één van zijn koersen, de Gran Piemonte op de 99ste plaats.

Dat had zo z’n gevolgen. Halfweg november werd zijn beëindigd contract bij Bahrain-Victorious niet verlengd en geen enkel ander team stond te trappelen om hem in de rangen te sluiten. Dat komt nog wel maar dat zal in een verzwakte onderhandelingspositie gebeuren.

Het kan verkéren, ten goede en ten kwade. De 25-jarige Oekraïner kwam aan het begin van dit seizoen niet uit de lucht gevallen want de voorgaande jaren stak hij zelfs in de grote ronden de neus aan het venster: derde (2018) en vijfde (2019) in de daguitslag van de Vuelta en tweede (na Jhonathan Narvaez) in de Giro van 2020 op het einde van een seizoen vol vertwijfeling, ook door persoonlijke problemen die in de voorbije zomer misschien weer de kop opstaken met alle kwalijke gevolgen vandien.