Elias MARIS: wat goed is, komt nièt àltijd even snel

 

Ik moet ootmoedig bekennen dat Elias Maris de voorbije jaren aan mijn aandacht ontsnapt was. Tussen de koersende tieners behoorde hij niet tot de beeldenstormers. Bij de aspiranten was hij (°2 oktober) één der jongsten van het bouwjaar 1999 en zijn groeispurt liet op zich wachten. Bij die allerjongsten haalde hij toch vijftien keer de top vijf en verre ereplaatsen in het kampioenschap van Antwerpen.

 

Toen hij zich op zijn 15de aan een botscan onderwierp, wees die 13 jaar als fysieke leeftijd aan. Een beer kun je hem nog steeds niet noemen: met zijn 64 kg. verdeeld over 1,77 meter heeft hij een BMI van 20,428.

 

Als tweedejaarsnieuweling (10de in Polleur-Stoumont-Polleur) en als tweedejaarsjunior (9de in de Tour de Condroz en 16de in Vresse-sur-Semois) bekendeElias een eerste keer kleur.

 

Ook als belofte had hij meer tijd nodig dan zijn generatiegenoten. Hij begon dit jaar aan zijn elfde seizoen en hij had warempel nog géén enkele keer gewonnen. Dat deerde hem niet. Belangrijker was dat Rudy Vandenheede hem ontdekte in het PK van Antwerpen, waarin hij absolute smaakmaker was en zijn vijfde plaats volstond voor de titel bij de beloften. Rudy was overtuigd: dit type coureur paste perfect in zijn plaatje en nòg méér nadat hij 5de en 6de werd  in de daguitslagen van de Kreizh Breizh (Fr.) in 2019. 

In het gebalde seizoen 2020 maakte Elias een goede beurt in de Ronde de l’Isard (Fr.) en de Giro della Friuli (It.). Tussen die twee rittenkoersen door werd Elias tweede in Bachte-Maria-Leerne na Joeri Stallaert, die als tiener vrijwel alles won en in 2015 kampioen van België werd bij de eliten zonder contract maar die inmiddels niet meer koerst, zo zie je maar.

 

Elias Maris maakte de omgekeerde move. Op 2 juli 2021 beleefde hij zijn D-day met zijn allereerste overwinning, één met duidelijke meerwaarde: een dagzege in de Giro del Veneto (9de eindplaats). Wanneer er één schaap over de dam is, dan volgen er meer en voor de herder Elias was dat niet anders. Op het einde van die julimaand behaalde hij ook een dagzege én de eindoverwinning in de Vuelta a Madrid. Het was dé koersmaand van zijn leven die zijn honger nog niet helemaal stilde want in september kwam daar ook nog een dagzege in de Tour de Moselle (4de eindplaats) en in de Arden Challenge. 

 

Out of the blue stonden er achter de naam van de notoire niet-winnaar vijf zegestreepjes die hem geen windeieren legde maar een contractje opleverde bij Leopold Cycling, alvast méér dan een onkostenvergoeding. Bovenal is er het interessante programma dat wordt uitgerold en de jongste jaren enkele World Tour - renners voortbracht: Alexander Krieger en Iwan Schmid (in 2020), Jan Maas en Filip Maciejuk (in 2021). Elias Maris wil graag de volgende zijn. 

 

Overrompelend is het inderdaad niet wat Elias als belofte gebracht heeft. Hij had een andere prioriteit: nog anderhalf jaar om master te worden in de  revalidatiewetenschappen en de kinesitherapie aan de Universiteit van Antwerpen. In die context komt hem het beter uit dat hij nog geen voltijdse contractrenner is.