De ondraaglijke onnozelheid 

van de mozaïek in het veldrijden

Het veldrijden heeft hoge nood aan een éénduidige ranking 

Weg met én de klassementenen 

én de … kampioenschappen

 

Ook Michel Wuyts blijkt eindelijk toe te geven (en dus moet het wel héél érg zijn!) dat het zo niet verder kan met manke onsamenhangende structuur van het veldrijden, een rendabele buurtwinkel die denkt dat hij een megastore is.

 

Enkele (licht bijgewerkte) flarden daaruit:

Geen spin die in de wirwar van crossdraden haar weg nog vindt. Eendjescross, prestigecross, wereldbekercross, verzekeringscross, losse cross. Dat schuift en wemelt maar over alle winterweekenden heen. 

Afgelopen weekend streden de jongelui voor Europese titel. Wie won, trok een flets wit truitje met blauwe vegen aan. Alsof het wit van de regenboogtrui en van het wereldbekershirt niet volstaat. 

Er moet mij nog iets van het kampioenschapshart. Om BK's en WK's extra waarde te geven, moeten ze op de kalender verder uiteen. Drie weken ertussen is ridicuul kort. Pieken naar de twee is - tenzij je van der Poel heet - onbegonnen werk. Komt daar nog bij dat supercrossers in de toekomst een WK-deelname nog meer in twijfel zullen trekken. Ook na het tijdperk Van Aert - van der Poel. 

Na hun 25ste zullen ook Pidcock, Ronhaar, Nys, Vas en Pieterse de steven vroeger richting weg wenden.

Mijn voorstel is de WK's op de tweede zondag van januari te programmeren. Tijd zat om erna lang op Tenerife rond te rotsen. Voor de nationale kampioenschappen kan plaats gemaakt worden begin december, waar de Amerikaanse titelstrijd nu al zit. Ik zie ook daar alleen voordelen: de truidragers krijgen meer showtime, de supers kunnen bij hun winterse instap de gerodeerde crossers bekampen.

Ik volhard in mijn eigen voorstel tot een draconische opwaardering van het veldrijden, vroeger ook wel eens cyclocross genoemd maar almaar minder.

 

Laat mij voor een goed begrip beginnen met te benadrukken dat ik veldrijden als eenonweerlegbare TOPsport aanzie. 

Neem nu het wereldkampioenschap, het … kampioenschap-van-de-wereld is godbetert:

• bij de mannen het kampioenschap van de Lage Landen (‘open’ want met de Brit Tom Pidcock),

• bij de vrouwen een kampioenschap van Nederland (‘open’ want met de Hongaarse Kata Blanka Vas). 

 

Het soevereine meesterschap van Wout Van Aert en Mathieu van der Poel mag de ogen niet uitsteken maar moèt ze strélen! Met de 22-jarige Brit Tom Pidcock doemde er nog een derde hoofdrolspeler op. Interessante bijkomende vraag: wie van de drie zal over tien jaar het mooiste palmares als wegrenner uitrollen?

Eli Iserbyt (die de UCI-ranking aanvoert), Toon Aerts, Quinten Hermans, Lars van der Haar en Michael Vanthourenhout kunnen op hun beste dagen concurreren met The Big Three. Na hen gaapt een wijde kloof die nog enkel door jongeren kan overbrugd worden. Vooral Ryan Kamp en Thibau Nys komen daarvoor in aanmerking.

De dominantie van Wout Van Aert en Mathieu van der Poel is niet exceptioneel. Onder anderen Eric De Vlaeminck en Sven Nys gingen hen daarin voor en ook Rolf Wolfshohl (de standvastigste in de wereldkampioenschappen) hoort thuis in dat korte rijtje wanneer je beziet wat hij daar als voltijds wegrenner aan toevoegde. 

De kalender is opgedeeld in vier blokken die mekaar nièt beter maken:

    • de Wereldbeker 

    • de SuperPrestige

    • de X2O badkamers Trofee

    • de niet klassementsgebonden veldritten.

Véél te hoge begrippen voor een regionale topsport, vooral het begrip “wereld” is een groteske overschatting.

Maak er in godsnaam één compact geheel van en breng die onder in een éénduidige ranking, begiftigd met een uitpuilende prijzenpot, gevuld met de gelden die de Wereldbeker, de SuperPrestige en de X2O badkamers Trofee voorzag en aangevuld met (een deel van) de budgetten die anders in startgelden opgaan. Doek het “kampioenschap van de … wereld van één namiddag” op en vervang het door de G.P. van de UCI, als apotheose van het seizoen met dubbel zoveel punten als de hoogste schaal. 

Op die manier zou elke gekwoteerde veldrit aan belang winnen omdat het de global position (annex geldprijs) van de veldrijders beïnvloedt. Zo zul je, zoals in de andere sporten, quasi zeker de besten van het seizoen op het exacte rijtje zetten en de primus inter pares van die winter met de regenboogtrui belonen. 

Stel dat Mathieu van der Poel en/of Wout Van Aert op zondag 30 januari 2022 in Fayetteville (V.St.) door ziekte uit ontzag voor de verre verplaatsing verstek geven of er door een val worden uitgeschakeld, het zou van de alternatieve “kampioen van de wereld van één namiddag” een karikatuur maken, zij het niet zo extreem als tijdens de vroege jaren negentig van vorige eeuw met Henk Baars (Getxo 1990), Mike Kluge (Leeds 1992), Dominique Arnould (Corva 1993) en Dieter Runkel (Eschenbach 1995).

 

Mijn redenéring zou deze prijzenpot opleveren die nog verder kan opgeschaald worden met de bestaande budgetten van de startgelden, die je evenwel nooit helemaal kunt uitschakelen.

    

	WB	X²O Badk.	SupPr.	TOTAAL
	2021-2022	2021-2022	2021-2022	2021-2022
1	30000	30000	25000	85000
2	20000	15000	16000	51000
3	16000	10000	10000	36000
4	14000	5000	7500	26500
5	12000	3000	4000	19000
6	10000	2000	2500	14500
7	9000	1000	1500	11500
8	8000	500	1000	9500
9	7000	500		7500
10	6000	500		6500
11	5000	500		5500
12	4000	500		4500
13	3000	500		3500
14	3000	500		3500
15	2000	500		2500
16	2000			2000
17	1000			1000
18	1000			1000
19	1000			1000
20	1000			1000
	155000	70000	67500	292500

En plus zijn er de riante dagprijzen van elke veldrit.

 

Een éénduidige ranking = een optelling momentopnamen die het toeval en de calamiteiten uitvlakt en beloont met de gigantische prijzenpot op basis van geleverde prestaties. Wie zijn positie wil consolideren of verbeteren kan dat door aan zoveel mogelijk veldritten deel te nemen om er punten in te sprokkelen. 

Het zou de kampioenschappen nòg overbodiger maken dan ze al waren. Men kan de respectieve titel toekennen en de trui uitreiken aan de best geklasseerde van elk land.

En reik de regenboogtrui uit aan de primus inter pares, die op het einde van het seizoen de éénduidige ranking aanvoert en laat die tijdens het seizoen gedragen worden door de aanvoerder van de tussenstand.

Dat zou wat meer geven dan de bestaande versnippering met als commentaar “hij doet niet mee voor dit of dat klassement, wel voor dat van morgen of van volgende week”.

 

Ik besef het wel hoor: wishfull thinking en wellicht heb ik in deze enkele zaken over het hoofd gezien. Wie daar zin in heeft, mag mij daar altijd op wijzen.