Le Samyn, genoemd naar zijn eerste winnaar 

die al in 1969 in Zingem verongelukte

 

Naamgever José was 

‘n oerdegelijke coureur  

Ach, José Samyn, de Noord-Fransman die nu bijna 75 jaar zou zijn maar slechts 23 jaar werd omdat hij op 25 augustus 1969 tijdens een criterium in Zingem ten val werd gebracht door een onverhoeds overstekende toeschouwer. José werd met een hersentrauma opgeraapt, belandde in een coma en overleed vijf dagen later in het Academisch Ziekenhuis van Gent.

José Samyn was geen topper, reed bij Pelforth-Sauvage in nadrukkelijke dienst van Jan Janssen maar was zelf een oerdegelijke coureur, een allrounder op de tweede rij. Hij kwam vooral in de belangstelling als de lachende tweede na Rik Van Looy in La Flèche Wallonne 1968. De zondag daarop werd hij veertiende in Liège-Bastogne-Liège. Het jaar voordien had hij gewonnen in Denain et surtout gagné une étape (Briançon-Digne) in zijn eerste Tour, waarin hij uitkwam op de 17de plaats op een klein halfuur van Roger Pingeon. In de herfst werd hij na (jawel) Rik Van Looy en Barry Hoban derde in Paris-Tours. In 1968 kwam daar een dagzege in Paris-Nice bij en winst in Fayt-le-Franc, toen nog een satellietkoers eind juni waarvan hij met zijn kompaan Bernard Guyot een koppeltijdrit maakte waarbij zij aan een moyenne van bijna 40 km./u. ruim elf minuten wegreden van de andere deelnemers. José woonde in Quiévrechain (op 11 km. van Fayt-le-Franc) en mocht als regional de la course op het podium de honneurs waarnemen. Dat jaar won hij ook in Dunkerque en in Wingene.

In het fatale 1969 werd hij, in de kleuren van Bic, nog 17de in Milano-Sanremo, 13de in La Flèche Wallonne en winnaar van de Tour de l’Oise.

Uitgerekend gisteren overleed Bernard Guyot op 75-jarige leeftijd. Na twee dagzeges in de Tour de l’Avenir 1965 en de eindoverwinning in de Course de la Paix 1966 werd hij aanzien als de potentiële opvolger van Jacques Anquetil. Vanaf 1967 leek hij dat te kunnen waarmaken: dagzege en 2de (na Tom Simpson) in Paris-Nice, 3de in de 4 Jours de Dunkerque, 4de in de Midi-Libre, 4de in (de massaspurt van) Paris-Tours, 2de (na Franco Bitossi) in de Coppa Agostoni, 2de (na Felice Gimondi) in de G.P. des Nations, 2de (na Felice Gimondi) in de G.P. Lugano, 2de (met Jacques Anquetil na Eddy Merckx - Ferdinand Bracke) in de Trofeo Baracchi, … Zijn debuut in de Tour 1968 werd een afknapper: 27ste en dat klassement zou hij niet meer verbeteren. Eigenlijk was hij dan al op zijn retour.