Mathieu van der POEL

heeft één veldslag gewonnen 

maar (nog) niet de héle oorlog

 

Magistraal! Subliem! Fenomenaal! Oppermachtig! …..

Geen enkel adjectief is er teveel aan om het exploot van Mathieu van der Poel in kaart te brengen. 

Het is een briljante momentopname, niets minder maar ook niets meer. De volgende koers is altijd belangrijker dan de vorige.

Niet initieel ter vergelijking maar de prestatie van Wout Van Aert vorig jaar op dezelfde locatie was nòg stràffer. In de verzengende hitte met minder zuurstof en meer stof was hij onderweg offensiever, hij sloeg al toe op El Tolfe en vernederde de concurrenten veel meer dan Mathieu gisteren met hen deed: Mathieu van der Poel werd 15de op meer tien minuten en Julian Alaphilippe 24ste op een kwartier. Gisteren eindigden de ‘grote drie’ binnen één en dezelfde minuut. Egan Bernal, de voorlaatste winnaar van de Tour, wurmde er zich als enige tussen.

Daarmee wil ik hoegenaamd niet gezegd hebben dat Wout beter zou zijn dan Mathieu, wel aantonen hoe kort het geheugen van de toeschouwer is. Wout had op 1 augustus 2020 een grote conditionele voorsprong, gisteren een kleine achterstand. Mathieu heeft één veldslag gewonnen, niet de oorlog al hoeft het één het ander niet uit te sluiten.

 

Hoe lyrisch werd Michel Wuyts van de momentopname van zaterdag 6 maart 2021. Hij promoveerde van der Poel, zoals ook al tijdens de winter, tot ‘oppergod’ en degradeerde Alaphilippe en Van Aert tot subtoppers. Ik heb het nochtans voor Michel maar het is niet aan hem om zo nadrukkelijk ‘de maat der dingen’ te zijn, vroeger was hij niet zo behalve wanneer hij het over Eddy Merckx had. Michel weet dat hij daarmee veel kijkers irriteert en toch volhardt hij tot op het provocante af. 

 

6 maart 2021 was de dag van de bevlogenheid. Men wil van Il Strade meteen de zesde monumentale klassieker maken. Dat is zoveel als van een 15-jarige puber een beslagen volwassene maken. Wat zouden de E3 Harelbeke, Gent-Wevelgem, de Amstel Gold Race en La Flèche Wallonne daarvan vinden? Het zou al mooi zijn indien Il Strade bij die vier mocht aansluiten. Dan zijn die met hun vijven, zoals de terechte monumenten. Il Strade krijgt in de World Tour de laagste kwotering (1.WT3) en dat is er onder.

 

En dat constant opgeilen van het regionale veldrijden als de grote zaligmaker van het wielrennen. Je kunt het ook omkeren en stellen dat het de wegrenners die de notoire crossers (Toon Aerts, Eli Iserbyt, Laurens Sweeck, Michael Vanthourenhout,…) koloniseren.