Tim MERLIER:

het beste moet nog komen !

 

Tim Merlier wordt een almaar vastere waarde in het sprintersgild. In Le Samyn rondde hij het dozijn aan overwinningen op de internationale kalender en zie maar wie hij bij die gelegenheden allemaal minstens één keer geklopt heeft, in alfabetische orde zijn dat: Pascal Ackermann, Davide Ballerini, Phil Bauhaus, Nacer Bouhanni, Bryan Coquard, John Degenkolb, Timothy Dupont, Fernando Gaviria, Hugo Hofstetter, Fabio Jakobsen, Riccardo Minali, Andrea Pasqualon, Jasper Philipsen, Tom Pidcock, Jake Stewart, Wout Van Aert, … om maar die te noemen.

Het is duidelijk dat Tim aan het einde van koersen tot 200 km. moeilijk te kloppen is. Opmerkelijk daarbij: de snelheid waarmee hij tijdens de laatste vijfhonderd meter als een kanonbal naar voor knalde en de weinige tijd die hij nodig had om van die intense inspanning te recupereren alsof hij terugkeerde van een boodschap om het hoekje. Cameron (dochter van wijlen Frank) Vandenbroucke was er als de kippen bij om haar fris … hoentje te fêteren.

Eén en ander geeft Tim Merlier recht van spreken waarbij hij zelfs op de bijstand van Mathieu van der Poel mag rekenen. Le Samyn zal allicht gecatalogeerd worden als zijn derde mooiste overwinning na het kampioenschap van België in Gent 2019 en zijn dagzege in Tirreno-Adriatico 2020.

Na nog enkele tussenstappen in kortere rittenkoersen wordt een dagzege in de Tour Tims volgend objectief. In afwachting gaat hij vanaf volgende woensdag op zoek naar een nieuwe dagzege in Tirreno-Adriatico, gevolgd door zijn vuurdoop in Milano-Sanremo, zijn eerste monumentale klassieker maar wie zou durven uitsluiten dat hij ook daar verrast als plan B van Mathieu van der Poel?

Zijn almaar hogere vlucht moet je voor een aanzienlijk stuk aan het gelukkig toeval toeschrijven. Tim stagneerde als veldrijder en kreeg na de winter van 2018 van Nick Nuyens de buitenwacht bij Veranda’s Willems - Crelan. Velen zouden in Tims plaats de handdoek gegooid hebben maar Mathieu van der Poel weerhield er hem van door hem aan zijn zijde te willen bij Corendon-Circus. Tim bedankte al na drie weken met een overwinning in de Elfstedenronde van en naar Brugge, waar hij het haalde van Fabio Jakobsen, Jasper Philipsen en Timothy Dupont. En de zondag daarop werd hij in Gent kampioen van België vòòr Timothy Dupont, Wout Van Aert (die aansluitend een bovenste beste debuut zou maken in de Tour). Tim belandde van de hel in de hemel.

Hij mocht in 2020, met (on)dank van de lockdown, zijn driekleur vijftien in plaats van twaalf maanden behouden maar inzake showen op koersdagen had hij het veel beter kunnen treffen. Toch toonde hij zich een waardig drager van de driekleur met twee dagzeges in Tour Alsace en één in de Ronde van Denemarken.

Ziedaar het begin van iets heel moois waarvan het einde nog lang niet in zicht is want op zijn 28ste zijn de oogstjaren nog maar pas begonnen.