Primoz ROGLIC deed niet 

wat Freddy Maertens en Laurent Jalabert wèl deden

 

Op het eind van een langdurige aanval liet Gino Mäder al zijn medevluchters achter op de slotklim richting Valdeblore La Colmiane. De 24-jarige Zwitser werd in de ultieme vijftig meter gepasseerd door de would be eindwinnaar die al twee dagzeges had behaald. Nogal wat mensen vonden dat hardvochtig van de Sloveen. Vanwaar halen ze het? Dit is wielrennen op het hoogste niveau waarin cadeautjes niet aan de orde zijn.

Overigens kon Roglic de aan de dagzege verbonden seconden nog goed gebruiken want op een mindere of pechvolle slotdag is een voorsprong van om en bij de minuut zo ongedaan gemaakt. Bovendien moet hij zich voor een dagzege ook verantwoorden tegenover zijn sponsor en tegenover zijn kompanen die delen in de prijzenpot. Vincere insieme! Andermans geld uitdelen, dat is voor de politiekers! 

 

Toch werden in het verleden wel geschenken verhandeld. 

In de Tour van 1976 bijvoorbeeld door Freddy Maertens, die al vier dagzeges had behaald toen hij op aandringen van Lomme Driessens in Divonne les Bains Jacques Esclassan liet winnen. Freddy verkeek daarmee een unieke kans om alleenrecordhouder te zijn wat betreft het aantal dagzeges (9) in één en dezelfde Tour. Nu bleef hij steken op acht, net als Charles Pélissier (in 1930) en Eddy Merckx (in 1970 & 1974).

 

Opzichtiger was het gebaar van Laurent Jalabert in de Vuelta van 1995. Bert Dietz was de hele namiddag in de aanval geweest toen hij op de steile flanken van de Sierra Nevada alsnog bijgehaald werd maar nièt overstoken door Jaja, die het niet over zijn hart kon krijgen om de grote droom van de bescheiden Duitser op de valreep aan diggelen te slaan. Jalabert had al drie dagzeges behaald en was soeverein op weg naar de eindzege.

 

Het loopt ook wel eens anders, in Gent-Wevelgem 1985 bijvoorbeeld. Eric Vanderaerden had, met Phil Anderson in steun, de Ronde van Vlaanderen gewonnen en was tuk op een wederdienst: hij zou in de Vanackerstraat de spurt inleiden voor  Phil die er evenwel niet ‘over geraakte’ zodat Eric opnieuw won. Volgens sommigen had de Limburger de Australiër zijn belofte ingeslikt. Eric daarover in 2005 aan Dominique Elshout van ‘WielerRevue’: ”Ik had gewoon volle bak moeten sprinten. Dan had ik met drie lengten verschil gewonnen en was er geen discussie geweest”. In latere interviews voegde Eric daar fijntjes aan toe dat je een overwinning in Gent-Wevelgem niet zomaar laat liggen.