Brandon McNULTY: modelhelper met ruime kansen op meesterschap

 

 

Brandon McNulty heeft met de pittige Trofeo Calvia (1.1) een vroege en fraaie (1’17”) voorsprongzege behaald, bijna drie jaar na een dag- en de eindzege in de Giro di Sicilia. Als contractrenner heeft hij nog geen enkele tijdrit gewonnen, al was hij er enkele keren vrij dicht bij.

In de nogal hoog opvérende openingstijdrit van de Itzulia Basque Country 2021 bracht hij Primož Roglič in verlegenheid door bij het eerste tussenpunt vijf seconden voorsprong te hebben die de Sloveen pas op de lastige slothelling in een boni van drie tellen kon ombuigen.

Brandon was ook in Paris-Nice 2021 aan iets moois bezig. In de tijdrit van Gien werd hij vierde met slechts drie seconden meer dan Primož Roglič en ’s anderendaags maar 21” in de lastige rit naar Chiroubles. Dat leverde een fraaie derde plaats op in de tussenstand die hij evenwel moest loslaten na een zware val die hem in het ziekenhuis van Grasse bracht.

Tijdens de zomer hielp hij Tadej Pogačar aan een tweede opeenvolgende zege in de Tour zonder zich met de tijdritten in te laten. In de Olympische wegrit was hij in de aanval met Tadej en Michael Woods. Wegens de landenformule mocht hij zijn dagdagelijkse kopman niet voluit steunen en dat was misschien de missing link om de Tourwinnaar ook tot Olympisch kampioen te kronen. Brandon sleepte een eigen zesde plaats in de wacht, net niet zo goed als de vierde plek van Taylor Phinney in Londen 2012. 

Zowel in de Olympische (24ste op bijna vijf minuten van Primož Roglič) en de mondiale (22ste op ruim drie minuten van Filippo Ganna) tijdrit stelde McNulty zwaar teleur.

Toch ziet het almaar meer naar dat uit een wereldtitel tijdrijden hem te hoog zal gegrepen zijn. Eén jaar vòòr zijn debacle in Brugge-Knokke werd hij in Imola ondermaats 29ste op bijna drie minuten van Filippo Ganna. Voor Brandon valt het WK kennelijk te laat op het seizoen om er zich nog voor op te laden en allicht zal dat in Wollongong niet anders zijn.

De straks 24-jarige Amerikaan staat al vanaf 2015 volop in de belangstelling en dat vooral maar niet enkel als tijdrijder. 

Als eerstejaarsjunior won hij (ook een dagzege) de Course de la Paix, werd hij (na winst in de tijdrit) vierde in de Driedaagse van Axel, tweede (na twee dagzeges waarbij de tijdrit) in de Tour de l’Abitibi (Can.). Zijn landgenoot Adrien Costa won en bleef hem ook net voor op het WK tijdrijden in Richmond, waar ze geen sant in eigen land waren want de Duitser Leo Appelt behaalde een Pyrrusoverwinning maar koerst inmiddels niet meer.

Als tweedejaarsjunior werd het in 2016 nog meer en beter met vooral eindwinst in de Trofeo Karlsberg (D.) en de Tour de l’Abitibi (Can.). Ter apotheose werd hij bijna vanzelfsprekend wereldkampioen tijdrijden in Doha, waar hij aan bijna 50 km./u. over de 29 km. 35” minder deed dan de Deen Mikkel Bjerg, die in die discipline als belofte een loepzuivere hattrick zou versieren. Brandon werd bij die gelegenheden 2de in Bergen 2017, 7de in Innsbruck 2018 en 3de Harrogate 2019. 

Brandon staat na dit seizoen nog twee jaar onder contract bij UAE Team Emirates onafscheidelijk aan de zijde van Tadej Pogačar met wie hij dit jaar én de Tour én de Vuelta zal betwisten. In die periode zal hem als modelhelper nu en dan al een eigen meesterschap gegund zijn. Of hij uit die comfortzone zal treden om op eigen vleugels zal wieken, valt nog te bezien.