Niets mis mee toch?!

 

Mathieu van der POEL

momentencoureur die té briljant 

is om ook nog regelmatig te zijn

 

 

Mathieu van der Poel werd vorige woensdag 27 jaar. Indien hij 10 jaar ouder was en hij zette een punt achter zijn loopbaan, dan had men het onverdeeld over een voltooide symfonie gehad.

Velen zijn inmiddels vergeten zijn dat Mathieu VAN DER POEL als tiener uitkwam voor Isorex om in zijn tweede thuisland Vlaanderen à la carte te kunnen koersen.
 

Reeds als tiener combineerde hij à la papa Adrie, de weg en het veld. Vanaf de winter van 2013-2014 won hij al 144 veldritten met een loepzuivere hattrick aan wereldtitels vanaf 2018-2019 als (omwille van de regenboogtrui) absoluut hoogtepunt, een hebbeding dat hij zich ook al toeëigende in Tabor 2015.

Daarenboven won hij 28 manches in de WB (eindwinnaar in 2017-2018), 30 in de Superprestige (eindwinnaar in 2014-2015, 2016-2017, 2017-2018 en 2018-2019) en 26 in de Trofee DVV/X²0 (eindwinnaar in 2017-2018 en 2018-2019).

Eén en ander viel hem te beurt na allesbehalve kabbelende wegseizoenen. 

Velen zijn het inmiddels vergeten dat hij als tweedejaarsjunior in 2013 wereldkampioen op de weg werd in Firenze, waar hij zich tijdig uit de voeten maaktevoor de intrinsiek snellere Mads Pedersen. Dat jaar leek hij zelfs een klassementsrenner in de dop want: Course de la Paix (dagwinnaar en 3de), G.P.  Général Patton (dagwinnaar en 2de na Christoffer Lisson), de Ain Bugey Valromey Tour (dag- én eindwinnaar), Le Trophée Centre Morbihan (dag- én eindwinnaar), de G.P. Rüebliland (drievoudig dag- én eindwinnaar). Ik wilde hem van dan af Mathieu van der Poelidor noemen. 

Als neo-belofte schudde hij die illusie van zich af,  heel meestal liet hij een goed klassement gauw vallen om zich scherper op dagzeges toe te spitsen.

Uitzondering: de BinckBank Tour van 2020 die hij op de slotdag helemaal naar zich toetrok, wat hij vijf dagen later bekocht in Liège-Bastogne-Liège. Hij miste er de aansluiting met de minder vermoeide koplopers Primož Roglič, Marc Hirschi, Tadej Pogačar, Matej Mohorič en (de gedeklasseerde) wereldkampioen Julian Alaphilippe en parkeerde hij op rang zes. Het was één van die dagen dat je de hand in het vuur had gestoken dat hij zou winnen maar niet deed.

Zoiets overkwam hem ook op het WK in Harrogate 2019, waar hij deel uitmaakte van de kleine kopgroep tot hij met fringale aan de kant moest en in de Ronde van Vlaanderen 2021 waarin hij de sprint der stervende zwanen verloor van Kasper Asgreen.

Een half jaar later leek hij onklopbaar in Paris-Roubaix met enkel Sonny Colbrelli en Florian Vermeersch als gezellen. Op de roze piste bleef hij evenwel steken op de laagste podiumplaats.

 

 

Gelukkig zijn het niet vooral zijn pijnlijke nederlagen maar wel eclatante triomfen die beklijven.

In de Amstel Gold Race van 2019 keerde hij vanuit een verloren positie terug om alsnog het weifelende vluchtersduo Julian Alaphilippe - Jakob Fuglsang te passeren.

In de Ronde van Vlaanderen 2020 won hij een bloedstollend sprintduel van Wout Van Aert.

In 2021 hield hij het niet bij één hoogstandje. Een kleine vier maanden na zijn demonstratie in de Strade Bianche bedwong hij in zijn eerste Tour met dezelfde bravoure de Mûr de Bretagne en droeg zes dagen le maillot jaune en stapte er daarna uit. 

 

Voici donc de highlights uit de dienststaat van Mathieu van der Poel aan de vooravond van zijn 27ste levensjaar. Er zal dus nog van alles bijkomen maar geen spraakmakend klassement in een grote ronde zoals zijn pappie Poupou zo vurig hoopte maar wel dagzeges.

 

Mathieu mag best in staat geacht worden de vijf monumentale klassiekers minstens één keer te winnen én aan te sluiten bij het exceptionele trio Rik Van Looy - Eddy Merckx - Roger De Vlaeminck, dàt zou wat geven!

Stel u maar voor dat hij op een superdag de Poggio di Sanremo bestormt zoals de Piazza del Campo in Siena, wie kan hem dan volgen?

De Ronde van Vlaanderen won hij bijna tweemaal op een rij in 2020 & 2021, net als de Amstel Gold Race al in 2019.

Paris-Roubaix (3de vorig jaar) ligt nog het meest binnen zijn bereik.

In Liège-Bastogne-Liège 2020 kwam hij slechts 15” tekort om mee te spurten voor het podium.

De Giro di Lombardia, waarin hij in 2020 op grote afstand tiende werd, wordt allicht de moeilijkste als vijgen na het WK terwijl een kort reces annex het veldrijden wenkt.

 

Behalve de vijf monumentale klassiekers zal hij ook nog aardig wat wedstrijden daar net onder winnen zoals hij onder meer al deed in de Brabantse Pijl 2019, Tour of Britain 2019, Tirreno-Adriatico (dagzeges in 2020 & 2021), de Tour de Suisse (dagzeges in 2021),

Mathieu heeft inmiddels al 39 keer gewonnen op de internationale kalender. Hij werd daarenboven Nederlands kampioen op de weg in 2018 en 2020, nadat hij dat als veldrijder in alle categorieën minstens één keer deed: als nieuweling in 2011, als junior in 2012 en in 2013, als belofte in 2014, als contractrenner in 2018 en 2020.

 

Herhaling: indien Mathieu tien jaar ouder was en hij zette een punt achter zijn loopbaan, dan zou hij door elke rechtegaarde wielerfan de hemel ingeprezen worden. Hij is er evenwel pas 27 en doet er, zoals zijn papa Adrie ruim een kwarteeuw geleden, misschien nog tien jaar bij. Zijn zegevloot zal, ondanks een schipbreuk in Tokyo 2021, in een wondermooie wereldhaven aanmeren.