Het lagelandenkampioenschap

aan de andere kant van de wereld …

 

Thomas PIDOCK, de enige 

krentenpikker die meedoet

 

 

Mathieu van der Poel kan niet en Wout Van Aert wil niet deelnemen aan het kampioenschap van de wereld van één namiddag op zondag 29 januari in Fayetteville (North Carolina USA). 

Het kampioenschap van de wereld is ondubbelzinnig te herleiden tot een lagelandenkampioenschap waaraan ook een verdwaalde Brit deelneemt. De vertegenwoordigers der andere landen zijn in geen … velden te bekennen. In de uci-ranking is de 27-jarige Curtis White de ‘hoogst’ genoteerde Amerikaan op de 18de plaats maar kijk uit: hij is (sic) op komst want hij liet in Herentals zijn ‘beste’ uitslag optekenen: 12de zowaar!

Eigenlijk zou men het moeten toejuichen dat Van Aert noch van der Poel er niet bij zijn en gelijk hopen dat Thomas Pidcock door brute pech uitgeschakeld wordt. In dat geval krijgt men een kampioenschap van de wereld krijgen met uitsluitend rechthebbenden, veelplegers die voorafgaand aan zowat 30 veldritten deelnamen. Dan hebben we het vooral over Toon Aerts, Quinten Hermans, Eli Iserbyt, Lars van der Haar en Michael Vanthourenhout.

Zij deden zich te goed aan het héle koekenbrood terwijl Pidcock, Van Aert en van der Poel er enkel de krenten kwamen uitpikken. In hun plaats zou ik dat ook doen want … de gelegenheid maakt de dief.

Op grond van anciënniteit komt de regenboogtrui het meest toe aan de 28-jarige Toon Aerts, die na een vierde plaats in Valkenburg 2018 driemaal op een rij derde werd (Bogense 2019, Dubendorf 2020 en Oostende 2021).

Op grond van actualiteit komt de regenboogtrui het meest toe aan de 24-jarige Eli Iserbyt, die afgetekend leidt in de uci-ranking, de enige classificatie die de waardeverhoudingen van het lopende seizoen juist in kaart brengt.

De meesten onder ons zullen het inmiddels al vergeten hoe stuitend het was dat Zdenek Stybar in het nabije Hoogerheide 2014 wereldkampioen werd (vòòr alleswinnaar Sven Nys) na slechts aan zes andere crossen te hebben deelgenomen en waarvan hij enkel die in Bredene won. In zijn regenboogtrui zag men hem het seizoen daarop pas en enkel terug in de Hotondcross van Ronse, waarin hij achtste werd. Zijn goed recht om het zo geregeld te krijgen. 

Over ruim drie weken is er dus het lagelandenkampioenschap op ‘neutraal’ Amerikaans terrein. Voor één enkele dag wordt een peperdure volksver-huizing ineengeflantst en een jetlag getrotseerd. Voor het smeer van de kandeleer, dat door de gulzige UCI-kat gelikt wordt. Wout zou gek moeten wezen om daarin mee te stappen ten koste van zijn voorjaarsplanning te ontregelen.

 

Dit weekend wordt het lagelandenkampioenschap halvelings ingeoefend in Rucphen (zonder Vlamingen) en in Middelkerke (zonder Hollanders) en bovenal zonder publiek, dat nooit nog in dichte drommen zal terugkeren.

Dat is doodjammer voor deze bloedmooie topsport die dringend moet gesaneerd worden door zich uitsluitend te focussen op zijn core business = sant in eigen land(en) zijn en hopen dat vertegenwoordigers uit de andere naties vroeg of iets later de aansluiting maken en een schaalvergroting ontketenen. Niet via de beloften noch via de junioren zit dat er meteen aan te komen want Thibau Nys respectievelijk David Haverdings zijn daar de tenoren die kortelings bij de elite zullen aansluiten.