De dominantie van David HAVERDINGS 

en de revelatie Viktor VANDENBERGHE

 

Voor de internationalisering van deze regionale topsport was hij, zoals zijn naam een beetje insinueert, beter een Duitser geweest. 

David HAVERDINGS, lijstaanvoerder

(foto Martine VERFAILLIE)

De Drent David Haverdings (°1.4.2004) begon als BMX’er en heeft totnogtoe 14 van zijn 17 internationale veldritten gewonnen. In Bredene werd hij op de openingsdag, mede door pech, pas negende. In het Europees kampioenschap werd hij op de col du VAM (nabij zijn Drenthe) verrast door het blitzoffensief van Aaron Dockx, die daarna een conditionele terugval kende en bovenal door een zware val op de Citadel de Namur geteisterd werd. Haverdings won ook niet in Boom, hij werd er in een sprint met twee geklopt door Yordi Corsus, de jongste van deze lichting (°15.11.2005). Haverdings is de primus inter pares van 2021-2022 en toch is het niet uitgesloten dat hem op zaterdag 29 januari in het overzeese Fayetteville (V.St.) na de Europese ook de mondiale titel ontglipt. Het zou een sportieve onlogica zijn.

Aaron DOCKX, Europees kampioen

(foto Martine VERFAILLIE)

Yordi Corsus was niet voor zichzelf maar voor de internationalisering ook beter een niet-Vlaming geweest. Aaron Dockx en Viktor Vandenberghe moeten Vlaming blijven want die (b)lijken ook een rijk potentieel te hebben voor de wegwedstrijden.

David Haverdings neemt Mathieu van der Poel als trekkend voorbeeld en wil op termijn ook de weg op, al is die discipline momenteel nog de ver(der)-van-zijn-bed-show, de switch zal nog niet voor dit jaar zijn.

Stel dat het, net als in het EK, opnieuw Aaron Dockx is die hem overmeestert op het WK dan is het ook een bijzondere verdienste als hij dat in de beide titelcrossen gedaan kreeg.

 

Viktor VANDENBERGHE, beste éérstejaars

(foto Martine VERFAILLIE)

Spreken over verdienstelijkheid brengt mij naadloos bij Viktor Vandenberghe, die in de uci-ranking zevende staat met als bijsluiter ‘beste eerstejaars' (°26.5.2005), wat op die leeftijd een slok op de borrel scheelt. Viktor viel in de 16 manches slechts één keer naast de top 10, twaalfde in Oisterwijk (Ned.). In september-oktober had hij zijn beste vorm nog niet te pakken, zoals wel vanaf november waarin hij vijfmaal het podium haalde maar niet de hoogste trede.

Behalve Corsus en Vandenberghe staat er nog een derde van het bouwjaar 2005 in de top 10 van de uci-ranking, de Canadees Ian Ackert (°6.3.2005).

In die top 10 is Vlaanderen met zijn vieren het best vertegenwoordigd, wat komende zaterdag in Middelkerke een spannend kampioenschap garandeert met zand en duinen als bepalende factoren. Veronachtzaam ook Kaj De Bruyckere die in Loenhout derde werd en wiens conditie een opwaartse curve heeft.

Kenay De Moyer is als derde in de uci-ranking de hoogst geklasseerde Vlaming omdat hij zo vermetel was om, ten bate van een betere startpositie, een respectabel aantal punten te sprokkelen in het buitenland: Lutzelbach (D.), Boulzicourt (Fr.), Stockholm (2), Contern (Lux.) en Troyes (Fr.). Hij behoort (nog) niet tot de supers van deze lichting maar met een tweede plaats op de Citadel de Namur en het winnen van de Azencross in Loenhout heeft hij bewezen dat hij de kloof drastisch verkleind heeft. Wie weet of hij die trend zich in de kampioenschappen niet doorzet, alvorens ook een uitblinker op de weg te worden. Hij wil l’embarras du choix namelijk zolang mogelijk volhouden.