Hij heeft meer toekomst als wegrenner ...

 

Jan CHRISTEN is hoegenaamd nièt de ideale wereldkampioen



 

De Zwitser Jan Christen is de toch wel verrassende wereldkampioen bij de junioren. Het zou David Haverdings worden en indien hij niet dan Aaron Dockx, de Rijkevorselnaar die de Nederlander op ‘zijn’ Vam-berg met een blitzoffensief de Europese titel afhandig maakte. In Fayetteville werd evenwel het géén van beiden. 

David Haverdings maakte een vroege stuurfout en het duurde ettelijke seconden eer hij rechtgekrabbeld was. Meer dan een negende plaats en een pak frustraties leverde zijn remonte niet op. 

Aaron Dockx stelde zijn fout uit tot de laatste rechte lijn, waar hij de spurt zelf van te vèr inzette en tamelijk gemakkelijk door Jan Christen geremonteerd werd.

Jan CHRISTEN tijdens het WK tijdrijden langs de Damse vaart in Brugge.

Jan Christen (zowaar Dockx’ ex-clubmaat bij IKO-Crelan) zag het allemaal graag gebeuren zodat de regenboogtrui hem als het ware in de schoot viel. Hij is dus eerder de accidentele dan de terechte veroveraar van de regenboogtrui. Fayetteville was zowaar zijn eerste uitslag van betekenis. Hij won vijf onbeduidende crossen en het kampioenschap van Zwitserland. In de veldritten die er echt toe deden, schoot hij schromelijk tekort in: het EK (10de), Tabor (21ste), Namur (15de), Dendermonde (9de), Heusden-Zolder (13de) en Loenhout (opgegeven). In deze kun je Jan Christen bezwaarlijk de ideale wereldkampioen noemen.

Als wegrenner heeft Christen des te meer continuïteit aan de dag gelegd. Hij behaalde een dagzege in de Ain Bugey Valromey Tour en bijna ook in de G.P. Rüebliland (8ste eindplaats). Als tijdrijder onderscheidde hij zich op het EK (6de) en het WK (7de). Op grond daarvan debuteert hij als neobelofte in het opleidingsteam van het UAE Team Emirates. In het veldrijden zullen we wellicht niet veel meer van hem horen.

 

Fayetteville heeft nogmaals de onzin van een kampioenschap van de wereld van één namiddag aangetoond. David Haverdings had al 16 veldritten gewonnen en leidt ook na zijn vermaledijd WK nog steeds afgetekend in de uci-ranking maar hij moet, als de beste veldrijder van het bouwjaar 2004, van de junioren afscheid nemen zonder internationale titel.

Aaron Dockx zal zijn Amerikaans wedervaren sneller vergeten zijn. Hij kan zich op alle mogelijke terreinen uitleven op de weg en mag vanaf april verwacht worden in een respectabel aantal 1.1- en 2.1-koersen.

 

Ook in het veldritseizoen 2022-2023 zal Vlaanderen bij de junioren een zware voetafdruk hebben met kampioen Yordi Corsus, Wies Nuyens en Viktor Vandenberghe (uitstekend op de weg!) plus benjamin Ferre Urkens, die er in Fayetteville omwille van Covid-19 niet mocht bij zijn.