Colombia  volgde tien jaar later 

 

Australia trok het professionele wielrennen over zijn vaste 

West-Europese grenzen

 

Ook in 2022 is het vroeg dag in koersend Australië, dat reeds zijn nationale kampioenen kent: Dennis Rohan (tijdrijden) en Lucas Plapp (wegrit). Laatstgenoemde mocht omwille van een nauw coronacontact Tasmanië niet meteen verlaten en kon daardoor als titelverdediger niet deelnemen aan de nationale tijdrit Doodjammer voor de vice-wereldkampioen der beloften in 2021 die over het traject Knokke-Brugge 10” meer deed dan Johan Price-Pejtersen.

Met Covid-19 wordt bij onze tegenvoeters terdege rekening gehouden, ene Novak Djokovic zal dat ongaarne bevestigen.

De Australische kampioenschappen zijn een inheems gebeuren in tegenstelling tot de wereldkampioenschappen van eind september in Wollongong. Oh wee dus indien het virus dan ook maar een zweem van verspreiding heeft. Het zal met dezelfde egards behandeld worden als buitenlanders die het land tijdelijk of definitief willen betreden. Een trekkend voorbeeld voor Europa toch?!

 

De jongste decennia is daar Colombia bijgekomen maar Australia is de eerste die het West-Europese professionele wielrennen onbegrensd heeft gemaakt. Donald Allan werd er de pionier van in 1975 toen hij in Bilbao een dagzege behaalde in de Vuelta. 

Cadel Evans (wereldkampioen in 2009 en Tourwinnaar in 2011) is de absolute Australische vaandeldrager van maar er waren/zijn vooral ook (in volgorde van palmares) Phil Anderson (allrounder par excellence), Richie Porte (Paris-Nice 2013 & 2015), Michael Matthews, Robbie McEwen (een dozijn dagzeges, zowel in de Giro als in de Tour annex driemaal de groene trui), Simon Gerrans (Milano-Sanremo 2012 & Liège-Bastogne-Liège 2014), Stuart O’Grady (Paris-Roubaix 2007), Michael Rogers (loepzuivere hattrick vanaf 2003 aan wereldtitels tijdrijden), Rohan Dennis (wereldkampioen tijdrijden in 2018 & 2019), Matthew Goss (Milano-Sanremo 2011), Matthew Hayman (die Tom Boonen van het absoluut zegerecord hield in Paris-Roubaix 2016), Caleb Ewan, …

Aan Australië zal het niet hebben gelegen dat het professionele wielrennen een West-Europese gelegenheid bleef.

Ook de Verenigde Staten van Amerika leken dat te doen maar hielden het niet vol zoals wel Colombia dat tien jaar na Australië een dikke vinger in de wielerpap stak én houdt. 

Colombia houdt het bij coureurs, Australia organiseerde ook topkoersen en organiseert twaalf jaar na Geelong opnieuw de wereldkampioenschappen, dit keer in Wollongong en het heeft met Tour Down Under en de Cadel Evans Race ook twee manches in de World Tour.